Άγγελος Τριανταφύλλου: Ο αθλητής της καλλισθενικής γυμναστικής έκανε πράξη το «Ζήσε όπως θες» και ζει το όνειρό του

«Σαν άνθρωπος δεν μου αρέσει να χάνω, αλλά αν συμβεί, τότε πεισμώνω ακόμη περισσότερο και προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος μέχρι να πετύχω αυτό που θέλω!», μου λέει, τονίζοντας τις λέξεις μία προς μία. Ο Άγγελος Τριανταφύλλου, είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της νέας γενιάς των αθλητών της καλλισθενικής γυμναστικής αποδεικνύοντας καθημερινά ότι, αν κάτι το θες πραγματικά, τότε όλα είναι πιθανά να συμβούν. Ακόμη και το να γνωρίσεις μέσα από ένα ξαφνικό γύρισμα της τύχης τον άνθρωπο που θαύμαζες από μακριά και να καταφέρεις να διδάσκεις δίπλα του, το άθλημα που ισοδυναμεί με το μεγαλύτερό σου όνειρο.

Οι δείκτες του ρολογιού στον τοίχο της «International Calisthenics Academy» δείχνουν δύο το μεσημέρι και έχοντας μπροστά μας χρόνο μέχρι την ώρα που θα ξεκινήσουν τα επόμενα μαθήματά του, ξεκινάει να αφηγείται τα πάντα γύρω από το αντικείμενο που του «έκλεψε την καρδιά» από τα εφηβικά του χρόνια. «Ζεις μόνο μια φορά, οπότε ζήσε όπως θέλεις εσύ!» αναφέρει σε κάποιο σημείο της κουβέντας μας και, χωρίς αμφιβολία, ο ίδιος αποτελεί την ολοζώντανη απόδειξη, ότι μόνο έτσι κατορθώνεις, όσα μέχρι χθες ίσως και να έμοιαζαν ακατόρθωτα…

Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά

Τι σημαίνει καλλισθενική γυμναστική και από πότε την συναντάμε ως είδος άθλησης;

Η συγκεκριμένη φιλοσοφία εκγύμνασης του σώματος προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα και σχηματίζεται από τις αρχαιοελληνικές λέξεις «κάλλος» που σημαίνει ομορφιά και «σθένος» που σημαίνει σωματική και ψυχική δύναμη. Πρόκειται για το σύστημα προπόνησης που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες, είτε για να ετοιμάσουν το σώμα και το πνεύμα τους για μάχη, είτε για να λάβουν μέρος σε αγώνες, είτε απλά για να έχουν υγεία και καλή φυσική κατάσταση.

Η πρώτη αναφορά που έχουμε, είναι από τον ιστορικό Ηρόδοτο, ο οποίος γράφει ότι,  όταν ο Ξέρξης έστειλε κατασκόπους για να παρακολουθήσουν το στρατόπεδο των Σπαρτιατών, του ανέφεραν πως οι Σπαρτιάτες γύμναζαν το σώμα τους με άγνωστες γι’ αυτούς ασκήσεις. Αυτές οι συγχρονισμένες και ρυθμικές κινήσεις παραφράστηκαν από τους Πέρσες σαν ένα είδος φυλετικού χορού και επομένως σαν ένδειξη αδυναμίας. Πλέον όλοι γνωρίζουμε το τραγικό λάθος των Περσών.

Ποια στοιχεία είναι αυτά που την χαρακτηρίζουν;

Η καλλισθενική γυμναστική είναι στην ουσία αναερόβια άσκηση, η οποία δηλαδή στοχεύει στην αύξηση της μυϊκής μάζας και περιλαμβάνει μία ποικιλία κινήσεων με βασική αντίσταση το ίδιο το σωματικό βάρος, όπου χρησιμοποιείται ελάχιστος ή καθόλου εξοπλισμός. Το εντυπωσιακό είναι ότι μπορείς να αλλάξεις το βαθμό δυσκολίας μιας άσκησης ανάλογα με το πώς θα τοποθετήσεις το σώμα σου. Ένας κανόνας που ακολουθούμε είναι η αρχή της προοδευτικότητας, δηλαδή δεν πας ποτέ από το 0 στο 100, αλλά εξελίσσεσαι σταδιακά χωρίς να πιέζεις το σώμα σου και τους ρυθμούς του.

Υπάρχει κάποιος περιορισμός σχετικά με το ποιος μπορεί να την επιλέξει ως τρόπο εκγύμνασης του σώματος;

Ο οποιοσδήποτε νιώσει ότι θέλει να ασχοληθεί και γνωρίσει την καλλισθενική αγωγή, μπορεί να το τολμήσει, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και σωματικής διάπλασης. Να φανταστείτε, αυτή τη στιγμή ο μεγαλύτερος μαθητής στην Ακαδημία μας είναι 60 ετών και 15 αντίστοιχα ο μικρότερος! Να τονίσω, επίσης ότι μπορεί κάποιος να την ξεκινήσει , προκειμένου να αποκαταστήσει έναν τραυματισμό που μπορεί να έχει υποστεί, καθώς έχει και το ρόλο της αποκατάστασης. Εννοείται ότι υπάρχει συνεργασία με τον εκάστοτε φυσικοθεραπευτή, ο οποίος είναι και αυτός που συστήνει τη συγκεκριμένη μορφή αποκατάστασης των διαφόρων τραυματισμών.

Ήσασταν από τα παιδιά που ήθελαν από μικρά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό;

Υπήρξα ανέκαθεν ένα υπερκινητικό παιδί, θυμάμαι ότι ήμουν τεσσάρων ετών και σκαρφάλωνα στις πόρτες ή έκανα ορειβασία πάνω στο σύνθετο, αγχώνοντας αρκετά τη μητέρα μου (γέλια). Ωστόσο, μετά από κάποιο διάστημα, ήταν εκείνη που είχε την ιδέα να ξεκινήσω την ενόργανη γυμναστική, παροτρύνοντάς με να γραφτώ σε σχολή. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να το αποκλείσω, γιατί ως παιδί ήμουν επίσης και αρκετά αντιδραστικός..! Ωστόσο, με κατάφερε να πάω έστω να το δοκιμάσω και πραγματικά μπορώ να πω ότι αγάπησα την ενόργανη γυμναστική από την πρώτη στιγμή που πήγα και έκανα εγγραφή στον Αθλητικό Σύλλογο «Πρωτέα» στο Αιγάλεω.

Μετά από ένα μήνα, προφανώς επειδή είχα κάποια κλίση στο άθλημα, οι δάσκαλοί μου μού πρότειναν να ενταχθώ στο αγωνιστικό τμήμα του πρωταθλητισμού. Φυσικά στην ηλικία που βρισκόμουν τότε, δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς σήμαινε αυτό και έτσι ρώτησα τη μητέρα μου και μου άρεσε, οπότε δέχτηκα κατευθείαν. Ακολούθησαν πιο εντατικοί ρυθμοί προπόνησης, και από εκεί που έκανα μία ώρα προπόνηση για τρεις φορές την εβδομάδα, έφτασα να κάνω τρεις έως τέσσερεις ώρες για έξι ημέρες!

Όταν έφτασα επτά ετών, μην αντέχοντας άλλο αυτήν την πίεση, παρ’όλο που λάτρευα την ενόργανη γυμναστική, αποφάσισα να σταματήσω. Ήθελα να ζήσω κι εγώ την παιδική μου ηλικία, να βγω έξω με τους φίλους μου και να μπορώ να κάνω ό,τι κι εκείνοι χωρίς πίεση και άγχος. Αργότερα ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο και το Kick Boxing αλλά ποτέ δεν έφυγε το «μικρόβιο» της ενόργανης. Ακόμη και την περίοδο που είχα σταματήσει, συνέχισα να κάνω διάφορα ακροβατικά στο σπίτι, όπως για παράδειγμα να περπατάω με τα χέρια.

Πώς μπήκε στη ζωή σας η καλλισθενική γυμναστική;

Όταν ήμουν 15 ετών, με πήρε τηλέφωνο μια μέρα η φίλη μου, η Χαρούλα -την οποία ευχαριστώ μέχρι σήμερα πάρα πολύ- και μου είπε να ανοίξω την τηλεόραση και να δω σε μια πρωινή εκπομπή κάτι που θα μου αρέσει. Εκεί ήταν που είδα για πρώτη φορά τον Άγγελο Ανδριώτη, τον μετέπειτα δάσκαλό μου, να παρουσιάζει μαζί με την τότε ομάδα του -τον Δημήτρη Γιαμπουρά και τον Τάσο Βορέα– ασκήσεις της καλλισθενικής γυμναστικής. Ήταν αυτοί που την έφεραν ξανά στην Ελλάδα, γιατί ως είδος άθλησης δυστυχώς είχε χαθεί μέχρι τότε, από τα χρόνια της Αρχαιότητας.

Η αμέσως επόμενη κίνησή μου ήταν να αναζητήσω περισσότερα στοιχεία στο διαδίκτυο, γιατί μου κίνησε αμέσως το ενδιαφέρον. Ανακάλυψα ότι η σχολή ήταν τότε μακριά από την περιοχή όπου έμενα και έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω μόνος μου την καλλισθενική γυμναστική παρακολουθώντας διάφορα βιντεάκια για περίπου δύο χρόνια και έφτασα σε ένα αρκετά καλό επίπεδο. Θυμάμαι ότι είχαμε φτιάξει και μια ομάδα με τους συμμαθητές μου στο σχολείο και πηγαίναμε μαζί για προπόνηση στα πάρκα, αλλά στο τέλος ήμουν ο μόνος που εξακολούθησα να ασχολούμαι. Πλέον ήξερα ότι θέλω να ασχοληθώ με αυτό χωρίς όμως να γνωρίζω τότε το πώς θα το καταφέρω.

Ένα από αυτά που με ενθουσιάζει στην καλλισθενική γυμναστική και με ιντριγκάρει, είναι και το ότι δεν υπάρχει περιορισμός σε αυτά που μπορείς να καταφέρεις, εκτελώντας τις ασκήσεις. Όταν πετυχαίνεις μία άσκηση, πάντα υπάρχει και μια δυσκολότερη παραλλαγή της, η οποία αποτελεί τον αμέσως επόμενο στόχο σου.

Πώς καταφέρατε τελικά να γνωριστείτε με τον μετέπειτα δάσκαλό σας, τον Άγγελο Ανδριώτη, και σήμερα να συνεργάζεστε;

Όταν έφτασα στη Β’Λυκείου, είχε έρθει η στιγμή που έπρεπε να ξεκινήσω να διαβάζω εντατικά για να δώσω μετά από ένα χρόνο Πανελλαδικές Εξετάσεις. Η μητέρα μου ήθελε να ασχοληθώ με τα Οικονομικά, εγώ όμως μέσα μου δεν ήθελα και απλά της έλεγα «ναι» για να μην την στενοχωρήσω. Κάποια στιγμή που βρισκόμασταν στο εξοχικό μας στην Εύβοια, τσακωθήκαμε με τη μητέρα μου, όταν της αποκάλυψα ότι δεν ήθελα να δώσω Πανελλαδικές και ότι ήθελα να ασχοληθώ αποκλειστικά με την καλλισθενική γυμναστική και μάλιστα να γίνω και δάσκαλος σε αυτόν τον τομέα.

Διαφωνήσαμε, έφυγα από το σπίτι τρέχοντας και κατευθύνθηκα προς την παραλία. Και μετά από ένα τέταρτο συνέβη κάτι μαγικό, που ακόμη δεν ξέρω πώς έγινε. Φτάνοντας στην παραλία, βουτάω στη θάλασσα και γυρνώντας κάποια στιγμή το κεφάλι μου προς την ξηρά, βλέπω τη μητέρα μου που με είχε ακολουθήσει με το αυτοκίνητο μαζί με τον πατριό μου, να μου φωνάζει να βγω έξω από το νερό, γιατί με ζητούσαν στο τηλέφωνο.

Βγαίνοντας, πήρα το τηλέφωνο στα χέρια μου και άκουσα τον Άγγελο Ανδριώτη να μου μιλάει από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής! Τον θαύμαζα από την πρώτη φορά που τον είχα δει τότε στην τηλεόραση, μιλούσα σε όλους για εκείνον, τους έδειχνα φωτογραφίες του, χωρίς όμως να τον έχω γνωρίσει ποτέ από κοντά. Εκείνες τις ημέρες είχε πάει ο θείος μου στην Καλαμάτα, και επειδή είχε δει πολλές φορές τις φωτογραφίες του Άγγελου Ανδριώτη, τον είδε να περνάει ξαφνικά από δίπλα του στην παραλία! Τον πλησίασε, του μίλησε για εμένα και εκείνος θέλησε να μου μιλήσει στο τηλέφωνο!

Τότε είχε έναν πολύ μικρό χώρο, 60.τ.μ. στην Παλλήνη και έτσι με προσκάλεσε για να πάω και να κάνουμε εκεί μια προπόνηση τον Σεπτέμβρη. Πέρασε ο καιρός και έκανα προπονήσεις μόνος μου για να είμαι πανέτοιμος και η ημέρα που περίμενα, έφτασε. Του έκανα κατευθείαν καλή εντύπωση και αργότερα μου είπε ότι αυτό που με έκανε να ξεχωρίσω στα μάτια του, ήταν το ότι ήμουν ένα πολύ ταπεινό παιδί, χωρίς έπαρση παρά την ικανότητά μου να εκτελώ τις καλλισθενικές ασκήσεις με επιτυχία.

Τη δεύτερη φορά που ξαναπήγα, μου είπε ότι ήθελε να επεκταθεί και να ανοίξει έναν καινούριο χώρο, μεγαλύτερο και μου έκανε την πρόταση να με εκπαιδεύσει, για να γίνω δάσκαλος! Αυτό που είχα ευχηθεί όλα τα χρόνια που είχαν προηγηθεί, θα γινόταν επιτέλους πραγματικότητα! Συγκινήθηκα, ανατρίχιασα και είχα μια αστείρευτη επιθυμία για να το πραγματοποιήσω. Τον έβλεπα σαν μέντορα και σαν πρότυπο και σύντομα ξεκινήσαμε να κάνουμε μαζί προπονήσεις και να συζητάμε για τη ζωή με αφορμή και κάποια βιβλία που διαβάζαμε παρέα.

Στις 7 Ιανουαρίου του 2020 ξεκινήσαμε μαζί με τον Βασίλη Καραγιώργο και τον Άγγελο Ανδριώτη, στο νέο χώρο μας «International Calisthenics Academy», στη Λυκόβρυση, που είναι 500 τ.μ. Πλέον ο Βασίλης έχει αποχωρήσει και στην ομάδα μας έχει ενταχθεί ο Παντελής Μιτικάρης και ο Ουκρανός Νίκος Πίντσουκ.

Θυμάστε και κάποιο άλλο άτομο που η συμβολή του στη διαδρομή σας ήταν  καθοριστική;

Όταν πρωτοξεκίνησα να κάνω μαθήματα με τον Άγγελο, ήταν η περίοδος που ένιωσα ότι έπρεπε να ειδικευτώ και σε κάτι άλλο στο χώρο και επειδή δεν υπάρχει η κατεύθυνση της καλλισθενικής γυμναστικής στις σχολές της Γυμναστικής Ακαδημίας στην Ελλάδα, αποφάσισα να γραφτώ σε μια ιδιωτική σχολή για φυσικοθεραπευτές. Εκείνη την εποχή δεν είχα την οικονομική δυνατότητα για να καλύψω τα έξοδα της σχολής και έμαθα ότι έδιναν τρεις υποτροφίες σε όλη την Ελλάδα, οπότε η χαρά μου ήταν απερίγραπτη, όταν κατάφερα να πάρω τη μία από τις τρεις!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την κ.Γαβριηλίδου, που ήταν η υπεύθυνη για τις υποτροφίες και υψηλόβαθμο στέλεχος της σχολής και την οποία ευχαριστώ και την εκτιμώ πολύ για την ευκαιρία που μου έδωσε. Της είχα μιλήσει τότε με ειλικρίνεια για τα σχέδιά μου να αποκτήσω επιπλέον γνώσεις έτσι ώστε να συνεχίσω με περισσότερα εφόδια το όνειρό μου και μάλλον είδε στα μάτια μου το πόσο πολύ το ήθελα, οπότε πήρα την υποτροφία!

Υπάρχουν στιγμές που αποθαρρύνεστε και θέλετε να τα παρατήσετε;

Καθημερινά υπάρχουν στιγμές που θεωρώ ότι δεν είμαι ικανός στην εκτέλεση κάποιων ιδιαίτερα δύσκολων ασκήσεων, τις οποίες μπορεί να μην τις πετυχαίνω με τη μία. Αυτό, όμως δεν με αποθαρρύνει, αλλά μου δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερο πείσμα για να προχωρήσω! Αρχικά στενοχωριέμαι, όμως ξέρω ότι κάποια στιγμή ακόμη κι αυτές τις δύσκολες ασκήσεις θα τις πετύχω, απλά θα πρέπει να έχω περισσότερη υπομονή και επιμονή.

Το καλό είναι ότι έχω βρει και συνεργάτες με τους οποίους έχουμε κοινά όνειρα και παλεύουμε για κοινούς στόχους και αυτό είναι κάτι που μας έκανε και αντέξαμε και με όλα όσα συνέβησαν μετά το ξέσπασμα του κορονοϊού. Έκλεισαν πάρα πολλές επιχειρήσεις, εμείς όμως μπορέσαμε και επιβιώσαμε, γιατί είμαστε μεταξύ μας δεμένοι.

Πώς μπορέσατε να αντεπεξέλθετε κατά τη διάρκεια του lockdown λόγω της πανδημίας;

Το ότι καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε όλο αυτό που συνέβη, πέρα από την άψογη συνεργασία μας, οφείλεται και στο ότι ο κόσμος εκείνη την περίοδο έψαχνε εναλλακτικούς τρόπους για να γυμναστεί και μόνος του από το σπίτι. Φυσικά, τουλάχιστον στην αρχή, χρειάζεται να έχεις κάποια καθοδήγηση από δάσκαλο, έτσι ώστε να μάθεις κάποιες βασικές αρχές, για να μην έχεις τραυματισμούς και να μπορέσεις να προχωρήσεις πιο γρήγορα στους στόχους σου.

Από όλες τις ασκήσεις της καλλισθενικής γυμναστικής, ποιες θα λέγατε ότι είναι οι πιο δύσκολες;

Από τις πιο δύσκολες αλλά και συγχρόνως εντυπωσιακές ασκήσεις καλλισθενικής γυμναστικής που υπάρχουν και είναι συνυφασμένες με το άθλημα, είναι το «Human Flag» («σημαία») και το «One Arm Handstand» (κατακόρυφο στο ένα χέρι), η οποία είναι και η αγαπημένη μου άσκηση, την δουλεύω καθημερινά και έχω καταφέρει να κρατάω το σώμα μου στο ένα χέρι και να μένω εκεί μέχρι και 35 δευτερόλεπτα! Μετά είναι το «Planche», το «Front Lever», το «One Arm Elbow Lever» και το «Tiger Bend». Όλες αυτές βέβαια οι ασκήσεις προϋποθέτουν να έχεις κάνει προηγουμένως το κατάλληλο ζέσταμα και να έχεις εξασκηθεί στην κατάλληλη τεχνική.

Ποια είναι η γνώμη σας για τα διάφορα σκευάσματα που υπόσχονται τη δημιουργία υπερφυσικά διογκωμένων σωμάτων;

Αυτό είναι μια τάση που υπήρχε περισσότερο παλαιότερα, κυρίως όμως στο χώρο του body building (η διαδικασία αύξησης της μυϊκής μάζας και ελάττωσης του σωματικού λίπους). Είναι η επιθυμία να φτιάξει κάποιος ένα εξωπραγματικό και αφύσικο σώμα, το οποίο εμείς ως εκπρόσωποι της καλλισθενικής γυμναστικής δεν το υποστηρίζουμε σε καμία περίπτωση. Αγαπάμε το υγιές σώμα, το οποίο δεν είναι υπερβολικά ογκώδες και υποστηρίζουμε το να έχει τέσσερεις ικανότητες: δύναμη, ελαστικότητα, ισορροπία και ιδιοδεκτικότητα (η ικανότητα του ανθρώπου να αντιλαμβάνεται το πού βρίσκονται τα μέλη του σώματός του στο χώρο, όταν εκτελεί μία άσκηση).

Το σώμα μας πρέπει να το αγαπάμε και να το αντιμετωπίζουμε σαν «ναό», και όχι σαν κάτι το οποίο εκμεταλλευόμαστε και καταπονούμε χωρίς λόγο, μόνο και μόνο για να γίνουμε αρεστοί στην κοινωνία και να μας αποδεχτούν πιο εύκολα οι άλλοι.

Ποια είναι τα σχέδιά σας για το επόμενο διάστημα;

Αρχικά να πάρω την αμερικάνικη πιστοποίηση ACSM πάνω στο κομμάτι του fitness και της γυμναστικής γενικότερα και μακροπρόθεσμα θα ήθελα πολύ να γίνω συνέταιρος του Άγγελου Ανδριώτη ή να δημιουργήσω κάτι άλλο δικό μου, παραπλήσιο.

Επίσης, θα ήθελα να ασχοληθώ παράλληλα, σαν χόμπι και με την ψυχολογία, γιατί είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Συναναστρέφομαι καθημερινά με πάρα πολλούς ανθρώπους εδώ και βλέπω διαφορετικές προσωπικότητες, οι οποίες χρειάζονται διαφορετικό είδος προσέγγισης και είναι κάτι που με ενδιαφέρει να το ψάξω περισσότερο. Όλοι είμαστε μοναδικοί και δεν πρέπει να το ξεχνάμε ό,τι κι αν συμβαίνει.

*Πηγή φωτογραφιών: Προσωπικό αρχείο Άγγελου Τριανταφύλλου

Βίκυ Καλοφωτιά

Βίκυ Καλοφωτιά

Η Βίκυ Καλοφωτιά είναι δημοσιογράφος και απόφοιτη του Προγράμματος Σπουδών Δημοσιογραφίας της Γερμανικής Ακαδημίας Δημοσιογραφίας (Deutsche Journalisten Akademie, DJA) αναγνωρισμένη από την Κρατική Υπηρεσία Εξ’αποστάσεως Εκπαίδευσης (Zentralstelle für Fernunterricht, ZFU). Παράλληλα, είναι Πτυχιούχος Δημοσιογραφίας του Κέντρου Ελευθέρων Σπουδών του Ant1, καθώς και του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ). Επίσης, είναι Κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην «Εφαρμοσμένη Παιδαγωγική: Διδακτική-Προγράμματα Σπουδών» του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ). Έχει εργαστεί σε ποικίλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και εφημερίδες πανελλαδικής κυκλοφορίας αλλά και τοπικής αυτοδιοίκησης υπογράφοντας συνεντεύξεις και άρθρα με έμφαση σε θέματα κοινωνίας στο ελεύθερο και διεθνές ρεπορτάζ. Συγχρόνως υπήρξε και ραδιοφωνική παραγωγός παρουσιάζοντας δικές της εκπομπές με προσκεκλημένους εκπροσώπους του κοινωνικού, ιατρικού, πολιτιστικού και επιχειρηματικού κλάδου από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Σκοπός της είναι να ταξιδεύουν παντού μέσα από την πένα της και να καταγράφει με την κάμερα, ανθρώπινες ιστορίες, που εμπνέουν και κινητοποιούν. Ταυτόχρονα αναζητά πρωτότυπα θέματα από όλο τον κόσμο επιχειρώντας να δίνει βήμα σε αφανείς -και όχι μόνο- ήρωες της καθημερινότητας.