Ζευγάρι από την Ουγγαρία, γνωρίστηκε στην Ελλάδα και ζει στην Τανζανία την πιο συγκλονιστική περιπέτεια!

Ο χάρτης δείχνει Ζανζιβάρη, στην Τανζανία της Ανατολικής Αφρικής κι εκείνοι είναι πια εκεί, μαζί με τα δύο σκυλιά τους και αστείρευτη δίψα για περιπέτεια και εξερεύνηση κάθε γωνιάς αυτού του παραθαλάσσιου παραδείσου, που εδώ και λίγο καιρό είναι ο τόπος διαμονής τους.

Η Bianka Forró και ο Daniel Flaskay από την Ουγγαρία είναι σίγουρα δύο άνθρωποι, που ήταν θέμα χρόνου να συναντηθούν, να ερωτευτούν και να ξεκινήσουν το πιο συναρπαστικό κεφάλαιο της ζωής τους. Το κεφάλαιο που γράφουν μαζί, τολμώντας να κάνουν αυτά που οι περισσότεροι ούτε καν τα φαντάζονται. Πόσο μάλλον να τα τολμήσουν!

Οι δυο τους, αν και κατάγονται από την ίδια χώρα, γνωρίστηκαν στην Ελλάδα και όπως οι ίδιοι αποκαλύπτουν «αν και οι πιθανότητες ήταν μία στο εκατομμύριο» οφείλουν αυτή την καρμική γνωριμία τους, στο σύμπαν και στον… κορονοϊό!

Πώς ήταν η ζωή τους στην Ελλάδα πριν πάρουν τη μεγάλη απόφαση να επιβιβαστούν στο αεροπλάνο με προορισμό μια χώρα εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με σκοπό να γίνει το σπίτι τους, έστω και προσωρινά; Ποιες είναι οι σχέσεις τους με τους ντόπιους που μιλούν τη Σουαχίλι και πώς βρέθηκαν εκεί;

Μια ζωή, που μοιάζει κυριολεκτικά βγαλμένη από κινηματογραφική ταινία και αποτελεί την μεγαλύτερη απόδειξη ότι όντως «υπάρχουν πράγματα που είναι γραφτό να γίνουν και άνθρωποι που είναι γραφτό να συναντηθούν». Κι από εκεί και μετά, όλα είναι πιθανά. Ακόμη και το να βρεθούν ξαφνικά στην άλλη άκρη της Γης.

Κι ακόμη παραπέρα…

Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά

Γεννηθήκατε στην Ουγγαρία, όπου ζούσατε πριν πάτε στην Ελλάδα. Πώς αποφάσισε ο καθένας ξεχωριστά να αφήσει πίσω του τα πάντα και να κάνει μια νέα αρχή στην Αθήνα;

Bianka: Γεννήθηκα σε μια μικρή πόλη της Ουγγαρίας. Όταν έγινα 18, μετακόμισα στη Βουδαπέστη για να ξεκινήσω το πανεπιστήμιο. Μέχρι να πάρω την απόφαση να φύγω, ζούσα ήδη επτά χρόνια στην πρωτεύουσα. Είχα μια δουλειά πλήρους απασχόλησης, είχα τη ζωή μου, απλώς όμως ένιωθα ότι κάτι λείπει και ότι χρειάζομαι μια αλλαγή, αλλά δεν ήμουν έτοιμη να την κάνω. Τότε το αφεντικό μου (που είναι ακόμα το αφεντικό μου) με κάλεσε για μερικές ημέρες στην Αθήνα, για ένα ταξίδι για επαγγελματικούς λόγους.

Όταν, λοιπόν πήγα εκεί, δεν περίμενα αυτό που επρόκειτο να συμβεί. Η μαγεία της πόλης απλά με παρέσυρε, η στάση και η ευγένεια των ανθρώπων, ο τρόπος ζωής, το πόσο διαφορετικά βλέπουν οι Έλληνες τα πράγματα από εμάς τους Ούγγρους, δεν υπήρχε κανένα σημάδι της κατάθλιψης εκεί σε σύγκριση με τη χώρα όπου ζούσα, όλα ήταν απλά τόσο εύκολα και χαλαρά και όμορφα. Τότε ήταν που κατάλαβα ότι αυτό μου έλειπε από τη ζωή μου, ΠΡΕΠΕΙ να τα αφήσω όλα πίσω και να μετακομίσω εκεί.

Δεν δίστασα πολύ, αποχαιρέτησα την παλιά μου ζωή στη Βουδαπέστη, την οικογένειά μου, τους φίλους μου, ετοίμασα δύο βαλίτσες και δεν κοίταξα πίσω. Πάντα ήθελα να ζήσω για λίγο καιρό στο εξωτερικό, τότε ήμουν 25 χρόνων και έλεγα στον εαυτό μου, ότι αυτό είναι κάτι που θα κάνω ή τώρα ή ποτέ. Ήταν η καλύτερη απόφαση της ζωής μου.

Daniel: Και για εμένα ήταν επίσης κάτι το απρογραμμάτιστο. Δούλευα σε έναν από τους μεγαλύτερους ζωολογικούς κήπους της Ουγγαρίας, όταν με έστειλαν σε ένα συνέδριο, στο «Αττικό Ζωολογικό Πάρκο». Το μέρος ήταν εντελώς διαφορετικό, ο ζωολογικός κήπος και τα ζώα ήταν καταπληκτικά, όπως επίσης οι άνθρωποι και η ομάδα. Οπότε ήξερα ότι έπρεπε να δοκιμάσω κάτι εκεί. Τότε το τακτοποίησε η ζωή για εμένα! Μου πρότειναν να δουλέψω μαζί τους και αποδέχτηκα τη θέση χωρίς δισταγμό. Άφησα τη δουλειά και το σπίτι μου στην Ουγγαρία και μετακόμισα στην Αθήνα.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που έφευγα, είχα ήδη ζήσει στην Αμερική για επτά χρόνια πριν, καθώς είμαι επίσης ένας άνθρωπος που δεν μπορώ να μείνω σε ένα μέρος για πολύ. Συγκεκριμένα, μετακόμισα για να μείνω αρχικά στη Νέα Υόρκη και αργότερα, για λίγο καιρό, στο Μαϊάμι. Στην Αμερική εργάστηκα, επίσης στον Ζωολογικό Κήπο του Μπρονξ της Νέας Υόρκης και αργότερα άνοιξα το δικό μου κατάστημα ερπετών και κατοικίδιων ζώων, κυρίως εκτρέφοντας και ασχολούμενος με ειδικά και σπάνια φίδια.

Πόσο εύκολο ήταν και για τους δυο σας να προσαρμοστείτε στη ζωή στην Αθήνα;

Bianka: Μου αρέσει να θεωρώ τον εαυτό μου ως ένα άτομο που μπορεί να προσαρμοστεί σε κάθε νέα κατάσταση και που δεν φοβάται το νέο και το διαφορετικό. Δεν θα αρνηθώ, ότι στην αρχή ήταν περίεργο, και ήταν κάτι που χρειαζόμουν χρόνο για να το συνηθίσω, αλλά υπήρχαν πάρα πολλά πράγματα που με αποζημίωσαν και υπήρχαν επίσης τόσα πολλά να ανακαλύψω και να δω, που πραγματικά δεν είχα καιρό να το σκεφτώ αυτό.

Στην Αθήνα, αυτό στο οποίο έπρεπε να προσαρμοστώ, ήταν κυρίως ότι τα πράγματα είναι πολύ αργά, η ζωή κυλάει αργά, η νοοτροπία είναι τόσο ήρεμη και χαλαρή. Παρ’όλα αυτά έχει τρελή κίνηση, δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο! Οι κανόνες που υπάρχουν στη χώρα μου, δεν υπήρχαν στην Ελλάδα, χρειάστηκα επίσης κάμποσο χρόνο, για να συνηθίσω να χρησιμοποιώ το ευρώ, και φυσικά να μιλάω τη γλώσσα.

Περιττό να πω, ότι για μερικούς μήνες ήταν όλα ταραχώδη, αλλά ορκίζομαι ότι αυτό ήταν που μου άρεσε περισσότερο σε όλο αυτό, αυτό το όμορφο χάος. Έχω ταξιδέψει σε όλη την Ευρώπη, αλλά η Ελλάδα είναι μια χώρα, που είναι μία και μοναδική και θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Daniel: Μπορώ να πω σχεδόν τα ίδια πράγματα με την Bianka, καθώς είμαστε από την ίδια χώρα και έχω βιώσει κι εγώ παρόμοιες καταστάσεις. Είμαι κι εγώ ένα ευέλικτο και πολύ θετικό άτομο, οπότε λάτρεψα τα πάντα. Αυτό όμως που «έκλεψε την καρδιά μου» πρώτα απ’όλα, ήταν το φαγητό, που είναι ειλικρινά πολύ καλό.

Ποιες ήταν οι αντιδράσεις των Ελλήνων απέναντί ​​σας; Αποκτήσατε και φίλους;

Bianka: Πολύ θετικές, φυσικά! Έμεινα έκπληκτη από το πόσο εξυπηρετικοί είναι οι άνθρωποι, μπορείς να ζητήσεις από οποιονδήποτε στο δρόμο, οποιαδήποτε συμβουλή ή βοήθεια. Εάν το κάνεις αυτό στην Ουγγαρία, δυστυχώς οι άνθρωποι απομακρύνονται και είναι καχύποπτοι και αγενείς. Έμεινα, επίσης πολύ έκπληκτη από το πόσοι Έλληνες μιλούν καλά αγγλικά, ακόμη και οι μεγαλύτεροι!

Οι Έλληνες έγιναν -χωρίς υπερβολή- οι αγαπημένοι μου άνθρωποι στον κόσμο, μακάρι οι άνθρωποι στη χώρα μου να ήταν σαν αυτούς, έτσι θα ήταν ένα πιο ευτυχισμένο μέρος για να ζεις. Νιώθω ότι έμαθα πολλά από τους Έλληνες για το πώς να σκέφτομαι για τη ζωή, πώς να βλέπω τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία, πώς να είμαι πιο θετική και πώς να απολαμβάνω τη ζωή, ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει και πόσο άσχημα είναι τα πράγματα, και πώς να κάνεις τα πράγματα με «μεράκι». Έχουμε πολλά να μάθουμε από αυτούς.

Ξέρετε, καθώς γράφω αυτά τα λόγια, συνειδητοποιώ ότι μιλάω μόνο για το πόσο καταπληκτική είναι αυτή η χώρα και οι άνθρωποι της. Να σας πω την αλήθεια, το συνειδητοποίησα αυτήν τη στιγμή, τώρα που έχουν περάσει δύο μήνες από τότε που έφυγα, και, παρ’όλο που τώρα ζω σε ένα από τα πιο καταπληκτικά μέρη στη γη, μου λείπει πολύ…

Σχετικά με τους φίλους, ναι, έκανα φιλίες αρκετά νωρίς, όταν ζούσα για τρία χρόνια, στο κέντρο της Αθήνας, γνώρισα κάποια παιδιά από όλο τον κόσμο που περνούσαν εκεί τα χρόνια του «Erasmus» (πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και περάσαμε υπέροχα!

Μετά μετακόμισα στην παραλία της Αθήνας, γιατί πάλι έψαχνα για κάτι καινούργιο, οπότε έκανα νέες γνωριμίες κι εκεί. Και μετά πάλι την τρίτη φορά, όταν μετακόμισα σε άλλο σπίτι σε διαφορετική πλευρά της Αττικής, αλλά αυτό ήταν, όταν ήμασταν ήδη μαζί με τον σύντροφό μου, τον Danny. Μέχρι τότε, είχαμε επίσης δύο σκυλιά, ένα ήταν δικό μου πριν γνωριστούμε και ένα ήταν ένα σκυλάκι που υιοθετήσαμε μαζί. Έτσι γίναμε γρήγορα μια οικογένεια τεσσάρων μελών.

Daniel: Ήμουν πολύ τυχερός γιατί, όταν μετακόμισα στην Αθήνα και άρχισα να δουλεύω, είχα πολύ μεγάλη υποστήριξη από τους συναδέλφους μου στο ζωολογικό κήπο. Οργάνωσαν τα πάντα για εμένα, με βοήθησαν σε όλα τα διαδικαστικά, έτσι μου ήταν πολύ εύκολο να εγκατασταθώ. Είμαι ανοιχτόμυαλος και κοινωνικός άνθρωπος, οπότε έκανα γρήγορα, πολλούς ντόπιους φίλους.

Κατάγεστε από την ίδια χώρα, αλλά γνωρίσατε και ερωτευτήκατε στην Ελλάδα. Πώς συνέβη αυτό;

Bianka & Daniel: Λοιπόν, αυτό είναι κάτι που εξακολουθεί να μας εκπλήσσει κι εμάς, όπως επίσης το πώς συνέβη και μιλάμε γι’ αυτό πολλές φορές, χωρίς ακόμα να μπορούμε να πιστέψουμε το πώς μας έφερε κοντά το σύμπαν, οι πιθανότητες ήταν μία στο εκατομμύριο! Ήξερα τον Danny ήδη από το διαδίκτυο, από το Instagram, γιατί έχει μια εντυπωσιακή σελίδα και είναι πολύ γνωστός στην Ουγγαρία και, επίσης, είμαι λάτρης των ζώων. Και μετά, είχαμε το lockdown στην Ελλάδα και χρωστάμε την αγάπη μας στον κορονοϊό!

Μια ημέρα, έτρεξε στο φαρμακείο για να κάνει ένα Rapid Test, σε ένα από τα εμπορικά κέντρα της Αθήνας και τυχαία ήμουν εκεί, την ίδια μέρα και το ίδιο λεπτό, τον αναγνώρισα στο πάρκινγκ από το πράσινο μπλουζάκι του «Αττικού Ζωολογικού Πάρκου» και μετά του έστειλα ένα μήνυμα, λέγοντάς του ότι τον είδα εκεί. Μετά από αυτό, τα πράγματα εξελίχθηκαν φυσικά από μόνα τους. Ο κόσμος είναι ένα τόσο μικρό μέρος! Ή απλά υπάρχουν πράγματα που είναι γραφτό να γίνουν και μερικοί άνθρωποι είναι απλά γραφτό να συναντηθούν…

Πέρασε ένας χρόνος που ήμαστε μαζί, μπορεί να μην ακούγεται μεγάλο το χρονικό διάστημα, αλλά ζήσαμε έντονα, εξερευνήσαμε μαζί πολλά μέρη στην Ελλάδα, ταξιδέψαμε, κάναμε πολλές πεζοπορίες, άγρια ​​κατασκήνωση στην άγρια φύση, έχουμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα. Δεν είμαστε οι τύποι των ανθρώπων που τους αρέσει να ζουν σε μεγαλουπόλεις και να επισκέπτονται τα αξιοθέατα, αλλά νιώθουμε και οι δύο καλύτερα όταν βρισκόμαστε έξω στη φύση, μακριά από τα πάντα και πηγαίνουμε σε περιπέτειες.

Πόσο καιρό μείνατε στην Ελλάδα; Τι σας έκανε τώρα να φύγετε και να ξεκινήσετε μαζί μια νέα ζωή στη Ζανζιβάρη;

Έμεινα στην Ελλάδα ακριβώς πέντε χρόνια (Bianka). Και όσο για εμένα, δυόμισι χρόνια (Daniel).

Είμαστε και οι δύο 30 ετών και σκεφτόμασταν για τη ζωή και τους στόχους μας με τον ίδιο τρόπο, ότι σύντομα θα θέλαμε να κάνουμε οικογένεια μαζί και παρά το πόσο πολύ αγαπούσαμε την Ελλάδα, θέλαμε να το κάνουμε αυτό κοντά στους φίλους και την οικογένειά μας, στην Ουγγαρία.

Ταυτόχρονα, όμως αισθανόμασταν ότι υπάρχουν κι άλλες περιπέτειες που μας περιμένουν εκεί έξω, νέα μέρη για να δούμε και να ανακαλύψουμε μαζί, μιλούσαμε πολύ γι’ αυτά, για χώρες που θα θέλαμε να ζήσουμε έστω για λίγο χρονικό διάστημα. Πάντα λέγαμε ότι αν είχαμε δύο ζωές, τη μία θα την περνούσαμε μόνο με το μετακομίζουμε από χώρα σε χώρα μέχρι να πεθάνουμε. Ο Danny έχει ένα επάγγελμα, που, ευτυχώς, μπορεί να βρει δουλειά οπουδήποτε στον κόσμο, και επίσης και η δική μου δουλειά είναι ευέλικτη (εργασία από το σπίτι), οπότε είχαμε όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να μπορούμε να το πραγματοποιήσουμε.

Έτσι, σε αυτό το δίλημμα μεταξύ της δημιουργίας οικογένειας στην Ουγγαρία και του ταξιδιού για να δούμε περισσότερα από τον κόσμο, η ζωή έδωσε τη λύση και πάλι από μόνη της! Ξαφνικά και εντελώς απροσδόκητα, μου πρόσφεραν δουλειά σε αυτό το Κέντρο Διάσωσης Ζώων στη Ζανζιβάρη, αυτό ήταν κάτι που θεωρούσα ως δουλειά των ονείρων μου για πολύ καιρό, οπότε δεν υπήρχαν αμφιβολίες. Το συζητήσαμε με την Bianka, είχα την υποστήριξή της για να ακολουθήσω τα όνειρά μου, οπότε αποφασίσαμε να το πραγματοποιήσουμε και να ξεκινήσουμε μαζί από την αρχή (Daniel).

Πόσο εύκολη ήταν μία τέτοια απόφαση;

Daniel: Δεν μπορώ να πω ότι ήταν εύκολο, έπρεπε να πακετάρουμε όλη μας τη ζωή στην Ελλάδα, να τη μεταφέρουμε πίσω στην Ουγγαρία και μετά από πολλές διευθετήσεις προκειμένου να τα καταφέρουμε να ταξιδέψουμε αεροπορικώς για τη Ζανζιβάρη -που έπρεπε να κάνουμε ξεχωριστά- μετακόμισα εδώ αμέσως για να ξεκινήσω τη δουλειά, και η Bianka ήρθε 1,5 μήνα μετά από εμένα, πετώντας μαζί με τα δύο σκυλιά μας.

Είχαμε ο καθένας από… 10 καρδιακές προσβολές κατά τη διάρκεια των ρυθμίσεων για να μπορέσουμε να το πραγματοποιήσουμε, τίποτα δεν φαινόταν να λειτουργεί, δεν έχουμε πλέον να κάνουμε με την ΕΕ, είναι η Αφρική… τα χαρτιά για εμάς, τα χαρτιά για τα σκυλιά… αλλά δεν τα παρατήσαμε, γιατί όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει τρόπος και τα καταφέραμε!!

Ποιες ήταν οι πιο συναρπαστικές στιγμές που ζήσατε, όταν εργαζόσασταν σε ζωολογικούς κήπους στην Ουγγαρία, την Αθήνα και τώρα, στη Ζανζιβάρη;

Daniel: Όταν ήμουν μικρό παιδί, περίπου 5-6 ετών, ήξερα ήδη ότι θέλω να αφιερώσω τη ζωή μου στα ζώα, οπότε επέλεξα συνειδητά να ακολουθήσω αυτό το μονοπάτι. Αυτή είναι η μόνη δουλειά που μπορώ να φανταστώ για τον εαυτό μου, το μόνο πράγμα που μπορώ να κάνω με πάθος και αγάπη, και δεν το αντιμετωπίζω καν ως δουλειά. Είμαι από εκείνους τους τυχερούς ανθρώπους,  που μπορούν να πουν ότι κάνουν αυτό που πραγματικά αγαπούν και πληρώνονται γι’ αυτό. Το επάγγελμά μου είναι ζωολόγος, μερικές φορές αποκαλούμενος φύλακας ζωολογικού κήπου ή φύλακας ζώων.

Η πιο πολύτιμη και συναρπαστική στιγμή στην καριέρα μου ήταν, όταν είχα την ευκαιρία να μεγαλώσω λευκά μωρά τίγρη Βεγγάλης, στον ζωολογικό κήπο «Debrecen» στην Ουγγαρία. Με αγαπούσαν σαν πατέρα τους και αυτή ήταν για εμένα η πιο απογειωτική εμπειρία σε όλη την καριέρα μου. Στον ζωολογικό κήπο της Αθήνας, είχα την ευκαιρία να δουλέψω καθημερινά με χιμπατζήδες και γίββωνες -από τα αγαπημένα μου ζώα- και να θαυμάσω το εξαιρετικά έξυπνο μυαλό τους, όπως και να χτίσω μια σχέση μαζί τους.

Εδώ, στη Ζανζιβάρη, γι’ άλλη μια φορά μεγαλώνω δύο αξιολάτρευτα λευκά λιοντάρια, τα ταΐζω, τα εκπαιδεύω, είμαι η… μαμά τους! Φροντίζω επίσης μερικά διασωθέντα μωρά ζώα, όπως μια μαϊμού κολόμπους, τη Σίντι, της αλλάζω πάνες και την ταΐζω από μπιμπερό, είναι σαν κόρη μου. Αυτή η δουλειά απαιτεί μεγάλη ευθύνη, αυτά τα ζώα βασίζονται τη ζωή τους σε εσένα, αλλά σου επιστρέφουν πολλή αγάπη και πραγματικά αξίζει τον κόπο. Αλλά και πάλι, για εμένα δεν πρόκειται για δουλειά αλλά για κάτι πολύ περισσότερο.

Εργάζομαι στο Κέντρο Διάσωσης Άγριας Ζωής «Cheetah’s Rock», ο στόχος εδώ είναι να διασώσω άγρια ​​ζώα και να συμβάλω στη διατήρησή τους. Τα ζώα εδώ ζουν ελεύθερα και χαρούμενα και τα απελευθερώνουμε πίσω στη φύση, αν είναι δυνατόν. Είναι πραγματικά εκπληκτικό το να είσαι μέρος μιας αλλαγής και μιας μεγάλης και σημαντικής αποστολής.

Έχουμε μια διασωθείσα ζέβρα, ένα άσπρο λιοντάρι, μια τίγρη, τσιτάχ, γαλάγους, για να αναφέρουμε μόνο μερικά, και οργανώνουμε ειδικές ιδιωτικές εκδρομές, όπου έχει κανείς την ευκαιρία να κολυμπήσει και να παίξει με ενυδρίδες, να χαϊδέψει έναν γατόπαρδο και να βγάλει μια φωτογραφία μαζί της, να ταΐσει λεμούριους και χελώνες…

Είμαι επίσης υπεύθυνος για να πραγματοποιώ ξεναγήσεις για τους τουρίστες, σε αυτές τις περιηγήσεις, και να τους εκπαιδεύσω μέσα από τα λεγόμενά μου, να τους πω τις ιστορίες και την ιστορία αυτών των ζώων. Ανά διαστήματα έχουμε επίσης την ευκαιρία να απελευθερώνουμε τα διασωθέντα ζώα στέλνοντάς τα πίσω στη φύση και το φυσικό τους περιβάλλον. Καταπληκτική εμπειρία και αίσθηση!

Τι είναι αυτό που καθιστά εκπληκτικό το να ζει κανείς στη Ζανζιβάρη; Πώς είναι, μέχρι στιγμής, η σχέση σας με τους ντόπιους; Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε αφότου φτάσατε εκεί και τι είναι αυτά που ήδη σας αρέσουν;

Bianka: Όταν ανέφερα πριν ότι η Αθήνα ήταν χαοτική και πολυσύχναστη, τώρα που είμαι στη Ζανζιβάρη… το παίρνω πίσω!! (γέλια). Σε σύγκριση με αυτό το νησί, η Ελλάδα ήταν ένα οργανωμένο, ήρεμο μέρος. Εδώ, ξεχάστε τα φώτα στους δρόμους και τα οδικά σήματα, τα φανάρια και μερικές φορές ακόμη και τους δρόμους!

Δεν θα βρεις σούπερ μάρκετ ή τα καταστήματα και τα πράγματα που σου παρείχαν άνεση στην Ευρώπη. Δεν ζούμε στην τουριστική περιοχή της Ζανζιβάρης, ζούμε γύρω από τα τοπικά χωριά, επομένως εδώ οι άνθρωποι σε κοιτάζουν σαν να είσαι από άλλο πλανήτη. Έχουν επινοήσει ακόμη και μια λέξη για εσένα, τη λέξη «Muzungu», που σημαίνει λευκός.

Κάποια πράγματα είναι πραγματικά αποκαρδιωτικά, το να βλέπεις τη φτώχεια και τις συνθήκες που ζουν οι άνθρωποι, τα μικρά παιδιά χωρίς πρόσβαση στην εκπαίδευση και σε μια ζωή που όλοι δικαιούμαστε στην Ευρώπη. Μέχρι να έρθεις εδώ και να το δεις με τα μάτια σου, δεν μπορείς να φανταστείς αυτά τα πράγματα, ούτε εγώ μπορούσα.

Από την άλλη, αυτοί οι άνθρωποι χαμογελούν, δεν παραπονιούνται, παιδιά που παίζουν ξυπόλητα στο δρόμο με τα πιο απλά εργαλεία, φαίνονται πολύ χαρούμενα και ενθουσιασμένα που σε βλέπουν. Μια από αυτές τις ημέρες, ένα μικρό αγόρι τράβηξε μια φωτογραφία εμένα και τον Danny, με μια παλιά κάμερα στο δρόμο, σαν να ήμασταν κάποιο σπάνιο αξιοθέατο(!).

Υπάρχουν μερικά πράγματα, στα οποία είναι δύσκολο να προσαρμοστείς, αλλά αυτή η χώρα έχει σίγουρα τόση ομορφιά, κληρονομιά και ευγένεια στις καρδιές των ανθρώπων απέναντί ​​σου. Δεν έχω ξαναδεί πιο ταπεινό και εξυπηρετικό και ευγνώμον έθνος στη ζωή μου.

Daniel: Πρέπει να συνηθίσεις πράγματα, όπως διακοπές νερού και ηλεκτρικού ρεύματος, πολύ κακή σύνδεση στο Διαδίκτυο, αλλά τα βλέπεις όλα ωραία, δεν σε ενδιαφέρουν πραγματικά αυτά τα πράγματα όταν βγαίνεις από το σπίτι σου στον κήπο και είσαι περιτριγυρισμένος από δέντρα με μπανάνες και παπάγια, έχουμε ακόμα και τρία γαϊδουράκια στον κήπο μας!

Έπειτα, έχουμε τον Ινδικό Ωκεανό στο πίσω μέρος της έκτασης όπου μένουμε, μια θέα στον ωκεανό από το παράθυρο του σπιτιού μας… οπότε ποιος νοιάζεται για τις δυσκολίες, απλά δεν… δεν μπορείς να παραπονεθείς, απλά αισθάνεσαι εξαιρετικά τυχερός κάθε μέρα.

Bianka: Ναι, συνεχίζουμε να το λέμε αυτό ο ένας στον άλλο κάθε ημέρα, πώς σταθήκαμε τόσο τυχεροί; Το να είσαι πλούσιος αποκτά νέο νόημα εδώ, νιώθεις πλούσιος με τα πράγματα που σε περιβάλλουν, δεν τα χορταίνουμε ακόμα… Και το φαγητό είναι εκπληκτικό, κυριολεκτικά το λατρεύουμε! Φρέσκα ψάρια και θαλασσινά από τον ωκεανό κάθε μέρα, εξωτικά φρούτα, όπως παπάγια, φρούτα του πάθους, ανανάδες και λαχανικά μόνο για λίγα νομίσματα, όλα βιολογικά και τοπικά, τίποτα δεν προέρχεται από εργοστάσια, είναι τόσο εύκολο εδώ να απολαμβάνεις έναν υγιεινό τρόπο ζωής.

Λατρεύω τη μαγειρική και είναι πραγματική απόλαυση το να μαγειρεύω εδώ. Και εκτός από όλα αυτά, που είναι πολύ σημαντικό για εμάς, τα σκυλιά μας βιώνουν εδώ τη ζωή τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, παίζοντας ατελείωτα και τρέχοντας ελεύθερα στις όχθες του ωκεανού.

Πόσο καιρό σκοπεύετε να μείνετε στη Ζανζιβάρη; Ποιες χώρες δεν έχετε επισκεφθεί ακόμη και θα θέλατε να ζήσετε κι εκεί;

Bianka & Daniel: Όταν μετακομίσαμε εδώ, είπαμε ότι θα μείνουμε για περίπου ένα χρόνο. Τώρα που είμαστε εδώ, μιλάμε ήδη για δύο χρόνια. Βασικά όμως αρκεί να το απολαμβάνουμε εδώ και οι δύο. Στην ιδιωτική μας ζωή, το μεγαλύτερο όνειρό μας τώρα είναι να πάμε μαζί στην Ταϊλάνδη, καθώς μας αρέσει το ταϊλανδέζικο φαγητό και ο πολιτισμός και το σχεδιάζαμε εδώ και καιρό.

Αλλά όσο για τώρα, όλα αυτά τα ταξιδιωτικά σχέδια είναι σε αναμονή, γιατί έχουμε ακόμα τόσα πολλά να ανακαλύψουμε και να δούμε εδώ στη Ζανζιβάρη, θα μας πάρει τουλάχιστον ένα χρόνο για να δούμε όλα όσα θέλουμε.

Εδώ έχει άγρια ​​δάση με ζώα που τρέχουν ελεύθερα, την παλιά πρωτεύουσα της Ζανζιβάρης: «Stone Town», τοπικές αγορές, γραφικές παραλίες, καταρράκτες, σπηλιές, μπορείς να κολυμπήσεις με δελφίνια, να επισκεφθείς διασωθέντα ζώα, να δεις χελώνες και να κολυμπήσεις μαζί τους. Έχουμε αγοράσει και ένα καραβάκι για να αρμενίζουμε στον ωκεανό!

Θέλουμε, επίσης να πάμε στην ηπειρωτική Τανζανία, αυτή η χώρα είναι εξαιρετικά πλούσια σε πράγματα που μπορείς να κάνεις, μπορείς να πας για σαφάρι, να δεις το Εθνικό Πάρκο «Serengeti» ή το Κιλιμάντζαρο…

Σχεδιάζουμε επιπλέον να ανακαλύψουμε κι άλλα μέρη της Αφρικής, όπως η κοντινή Κένυα ή η Νότια Αφρική. Και όσον αφορά το μακρινό μέλλον, ο απώτερος στόχος και το όνειρό μας είναι να ανοίξουμε τον δικό μας μικρό ζωολογικό κήπο στην Ουγγαρία, για να έχει κανείς μια τετ α τετ εμπειρία με κάποιες ειδικές κατηγορίες ζώων και εκπαίδευση με επικεφαλής τον Danny!

*Πηγή φωτογραφιών: Προσωπικό αρχείο Bianka Forro & Daniel Flaskay