Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι όλα όσα «τραβάμε» τα έχουμε κάποια στιγμή επικαλεστεί; Πόσες αρνητικές κουβέντες βγαίνουν από το στόμα σας καθημερινά; Πόσες καταστάσεις σας οδηγούν στο να πιστεύετε ότι όλα πάνε στραβά ή το σύμπαν είναι εναντίον σας; Κι όμως, όλα όσα σας συμβαίνουν, τα έχετε εσείς οι ίδιοι επικαλεστεί κάποια στιγμή.
Το μυαλό μάς αναγκάζει να βλέπουμε τον χρόνο γραμμικό. Δηλαδή, να περιμένω το σήμερα ίδιο με το χθες και το αύριο ίδιο με το σήμερα. Σε διαφορετική περίπτωση, μας βγάζει από την ασφάλειά μας. Ας δούμε τι σημαίνει η λέξη ασφάλεια; Α+ σφάλλω. Άρα μόνο όταν εγώ δεν σφάλλω με τον εαυτό μου, μπορώ να νιώσω πραγματική ασφάλεια. Τίποτα και κανένας άλλος δεν μπορεί να μου προσφέρει αυτό το αίσθημα. Με άλλα λόγια, χρειάζεται να πιστέψω στον εαυτό μου και να μην βασίζομαι σε κάποιο άλλο πρόσωπο ή υλικό αγαθό. Είναι όλα ψευδαισθήσεις, προκειμένου να νιώσουμε πλασματική ασφάλεια.
Καταρχάς, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι νόμοι της φυσικής, δεν διέπουν μόνο τη φύση αλλά και εμάς. Ο κάθε άνθρωπος αποτελεί ακέραιο μέρος μια μεγαλύτερης οντότητας, η οποία ονομάζεται ανθρωπότητα, η οποία αποτελεί μέρος μιας ακόμη μεγαλύτερης οντότητας, της Γης, η οποία είναι μέρος μια ακόμη μεγαλύτερης οντότητας, του ηλιακού μας συστήματος, έπειτα του γαλαξία μας και μέχρι όπου φτάνει η συνείδηση και η αντίληψή μας.
Είμαστε ενέργεια και γι’ αυτό άλλωστε χρειαζόμαστε ηλεκτροσόκ ή ηλεκτροκαρδιογράφημα. Το ζητούμενο είναι, αυτήν την ενέργεια, να την διαχειριστούμε, να την εκμεταλλευτούμε και όχι να την σπαταλάμε αλόγιστα.
Η θρησκεία το λέει με το «ζήτα και θα σου δοθεί». Η φυσική το ονομάζει «δράση-αντίδραση». Αυτός είναι ο λόγος που προσευχόμαστε, να εισακουστεί η ευχή μας και να μας δοθεί αυτό που ζητάμε. Προσευχή= προς-ευ-έχω! Άρα το να έχω καλώς! Ο ίδιος λόγος είναι όταν γυρίζει σε ένα βουνό ο αντίλαλος με τον ήχο τον οποίο παράγουμε. Συνεπώς, αυτά που λέμε, ακούγονται και γυρίζουν πίσω. Γιατί να πιστεύω ότι μόνο τα παρακάλια μου και τα θετικά θα εισακουστούν;
Δυστυχώς δεν έχουμε επίγνωση όλων όσων λέμε.
Αν για παράδειγμα το πρωί σηκωθώ και αρχίσω να σκέφτομαι και να λέω όλα όσα μου λείπουν, όπως, δεν έχω καινούριο αμάξι, δεν βγαίνω έξω αρκετά, δεν έχω καλά ρούχα, δεν έχω φίλους, δεν περνάω καλά και πολλά άλλα, τι φαντάζομαι ότι θα μου επιστραφεί; Όλα όσα ζήτησα. Και άντε να τα αντέξω! Γιατί να μου έρθει κάτι άλλο; Όταν ζητάμε από κάποιον έναν καφέ, δεν μας φέρνει σούπα. Πώς δηλαδή περιμένουμε να εισακουστούν οι προσευχές μας και όχι όλα τα υπόλοιπα που λέμε; Ο ίδιος νόμος ισχύει, είτε για το καλό, είτε για το κακό.
Δυστυχώς, πολλές λέξεις τις χρησιμοποιούμε από συνήθεια χωρίς να κατανοούμε τι κραδασμούς παράγουμε.
Όλη μας η γλώσσα λέει την αλήθεια και είναι πάντα μπροστά μας. Οι λέξεις έχουν μία πρόθεση, ένα ρήμα, δηλαδή την ενέργεια και μία κατάληξη. Όλη μας η ζωή σε τρεις λέξεις. Αναλόγως την πρόθεση που έχω, θα πράξω και θα πάρω και την κατάληξη. Και συμβαίνει παντού, είτε στην εργασία μου, είτε σε σχέσεις, είτε στην καθημερινότητά μου. Το θέμα είναι να είμαστε απολύτως συνειδητοί σε ό,τι λέμε.
Όταν πάμε πάνω από τον άλλον, επι-βάλλουμε. Βάλτε προθέσεις στη λέξη «βάλω». Μεταβάλλω, υποβάλλω, επιβάλλω, καταβάλλω, ανα-βάλλω, αμφι-βάλλω (βάζω και από τις δύο μεριές). Το θέμα είναι το ίδιο. Αλλάζοντας την πρόθεση, αλλάζει το αποτέλεσμα.
Εν αρχή είναι ο λόγος! Τι σημαίνει η λέξη λόγος; Λόγος σημαίνει σκοπός, ομιλία και αναλογία. Άρα η ομιλία μου θα πρέπει να είναι ανάλογη με τον σκοπό μου! Εάν μιλάω ασυνείδητα, θα μου έρχονται αναποδιές, τις οποίες δεν φαντάζομαι καν ότι εγώ τις έχω επικαλεστεί.
Μερικές λέξεις από την καθημερινή μας ομιλία που δεν φανταζόμαστε ότι μας επηρεάζουν είναι:
Υπομονή= υπό του μένους. Λέγοντας υπομονή, αυτό που παράγουμε και θα γυρίσει πίσω, είναι να παραμείνω υπό του μένους. Είναι επιλογή μου να μην ζητήσω να είμαι υπό του θυμού, για να μην μου επιστραφεί.
Ζητάμε ευτυχία και περιμένουμε να μας έρθει εξ ουρανού. Αν παρατηρήσουμε τη λέξη θα διαπιστώσουμε ότι βγαίνει από το ευ+τεύχω= χτίζω. Συνεπώς σημαίνει να χτίσω καλώς. Δεν θα ζητήσω από το σύμπαν, ούτε από τον Θεό, κάτι το οποίο μπορώ να χτίσω μόνος μου από τη στιγμή που μου έχει δοθεί το αυτεξούσιο. Το αν θα χτίσω κάτι γερά ή όχι, έγκειται στη δική μου εργασία.
Όταν συναντούμε κάποιον και μας ρωτάει, τι κάνεις, μάθαμε να αναμασάμε τη λέξη, –προσπαθώ! Δηλαδή τι επικαλούμαι; Προς να πάθω! Το ζητάμε, και θα μας έρθει! Μετά γιατί παραπονιόμαστε;
Μία ακόμη σύγχυση βρίσκεται στις λέξεις ωραίος και όμορφος! Ωραίος είναι αυτός που είναι στην ώρα του. Δηλαδή, πράττει και συμπεριφέρεται σύμφωνα με την ηλικία του. Ο όμορφος έχει να κάνει με τη μορφή. Ό,τι έχει μορφή, είναι όμορφο. Ό,τι δεν έχει σχήμα, είναι α+σχημο. Μα δεν γνωρίζουμε και το σχήμα του Θεού. Τι πάει να πει; Είναι άσχημος; Δείτε πως καθορίζονται τα πρότυπα και αλλάζουν και το νόημα των λέξεων.
Νεαρό= από τη λέξη νεαρόν ύδωρ όπου έφυγε το ύδωρ και έμεινε το νεαρό κι έγινε νερό. Το επίθετο έκανε τέτοια επίθεση στο ουσιαστικό που το εξαφάνισε!
Ας δούμε τι κοινό έχει το κτήνος και η κτένα; Το ρήμα κτω σημαίνει θανατώνω. Κτήνοι ονομάτιζαν τα ζώα τα οποία προορίζονταν προς σφαγή. Τα βάζανε σε Κτήματα, δηλαδή οριοθετούσαν τη γη για να ορίσουν ποια ζώα θα θανατωθούν! Ας δούμε και ας αναρωτηθούμε τι λέμε με τον όρο ιδιο-κτη-σία;
Τέλος, ας δούμε τι σημαίνει και η φράση «άφεση αμαρτιών». Να αφεθώ στη μη αρτιότητά μου. Να μην προσπαθώ να δείξω κάτι περισσότερο από ό,τι είμαι. Όλοι θέλουμε να δείχνουμε ανώτεροι και όλοι φοράμε μία περούκα. Απλώς, όποιος την έχει κολλήσει καλύτερα και δεν πετάει, νομίζει ότι μπορεί να κριτικάρει τους άλλους. Ας δεχτώ λοιπόν την μη αρτιότητά μου, χωρίς να έχω την ανάγκη να φανώ ανώτερος, να κοροϊδέψω κανέναν, να υποτιμήσω κανέναν. Αφέσου!
Να αποδεχτώ το είναι μου, όπου η μετοχή του ειμί είναι ούσα! Δηλαδή να μετέχω στο είναι μου ώστε να βρω την ουσία μου! Να την αναγνωρίσω, να την αποδεχτώ και με εργασία να βγάλω όλα τα ταλέντα μου, τα τάλαντά μου και να εξελιχθώ! Και τι σημαίνει περί-ουσία;
Όλα αυτά είναι υπαινιγμοί! Υπαινιγμός= Υπό του αινίγματος. Εάν θελήσει κάποιος να το λύσει, τότε θα βρει κάτω από το αίνιγμα τις λύσεις. Χρειάζεται εργασία! Είμαστε έτοιμοι να κοπιάσουμε; Εάν δεν θέλουμε, ας το αφήσουμε να το βρει κάποιος άλλος.
Τέλος, αυτό που ζητείται, είναι να κατανοήσουμε την δυναμική που έχουν οι λέξεις μας. Ας στρέψουμε όλη την αρνητική ενέργεια που μας περιβάλλει, σε θετική. Συνειδητά και με εργασία. Μόνον έτσι θα γίνουμε αρτιότεροι και θα βελτιώσουμε τη ζωή μας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν γεννηθήκαμε για να υποφέρουμε. Μας δόθηκε ο λόγος και οφείλουμε να γνωρίζουμε τη δύναμή μας.
Κική Τσιρίδου
Γραφολόγος-Συγγραφέας
