Ο συγγραφέας του «Φωνές Σκιές» μιλάει για την αληθινή ιστορία βιασμού ανηλίκου: «Το θύμα χρειάζεται δύναμη και συμπαράσταση»

Κάθε κορίτσι έχει στην ψυχή του μια ιστορία που καθορίζει όλη την πορεία και την τροπή που παίρνει η ζωή του μετά. Η ιστορία αυτή έχει άλλοτε τα χρώματα της χαράς και της καλοτυχίας και άλλοτε εκείνα της σκουρόχρωμης παλέτας του μαύρου και του γκρι, που απειλούν να «μουντζουρώσουν» τις σελίδες του μέλλοντος. Τις σελίδες της ζωής του κάθε κοριτσιού, που βιώνει κάτι ψυχρό και απάνθρωπο, όπως ο βιασμός.

Εκτός κι αν αυτό το κορίτσι έχει τη δύναμη και το τσαγανό να μετατρέψει τον εφιάλτη σε ελπίδα και την πληγή σε κίνητρο για να φτιάξει τα πάντα από την αρχή. Να πατήσει πάνω στο κατάμαυρο μελάνι και με πείσμα να αρχίσει να γράφει την ιστορία της ξανά, χρησιμοποιώντας μπλε, πράσινο, κίτρινο και πορτοκαλί μέχρι να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της.

Όπως ακριβώς τολμάει να πράξει η Λία. Η ηρωίδα του βιβλίου «Φωνές Σκιές» του Γρηγόρη Σπυράκη, ο οποίος μιλάει εφ’όλης της ύλης με αφορμή την κυκλοφορία του από την «Libron Εκδοτική» και όλα όσα κρύβονται πίσω από τη μεταφορά της αληθινής αυτής ιστορίας στο χαρτί…

 Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά

Τι είναι αυτό που κάνει τη Λία, τη «μικρή αμαζόνα» του βιβλίου, να ξεχωρίζει από τα άλλα κορίτσια της ηλικίας της;

Ο δυναμικός χαρακτήρας της, με την επιβλητικά όμορφη, πρόωρης ανάπτυξης εμφάνισή της.

Πώς εμπνευστήκατε την ιστορία της; Έχετε ενσωματώσει σε αυτήν και στοιχεία από την αληθινή ζωή;

Κυριαρχούν τα πραγματικά γεγονότα με τη μυθοπλασία να τα συνδέει και εμπλουτίζει αρμονικά. Αποφεύγονται οι περιττές αναφορές σε καταστάσεις, εποχές, ημερομηνίες και άλλα που κουράζουν τον αναγνώστη. Προσπάθησα να προκύπτουν ή υπονοούνται από τη ροή και εξέλιξη των γεγονότων της μυθοπλασίας.

Στις σελίδες του μυθιστορήματος διαδραματίζεται και ένα συμβάν, που σημαδεύει για πάντα την ψυχή της μικρής ηρωίδας. Ο βιασμός από τον θείο της. Τι έχει αλλάξει, σε σύγκριση με τη χρονική περίοδο κατά την οποία εκτυλίσσεται η πλοκή, αναφορικά με τη νοοτροπία και την αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών στην Ελλάδα του σήμερα;

Κάθε ασέλγεια και σεξουαλικός βιασμός ανηλίκου τραυματίζει ισόβια την ψυχή του. Το θύμα χρειάζεται δύναμη και συμπαράσταση. Παλιά η κοινωνική κατακραυγή, δυστυχώς, βάραινε και το θύμα, με τους δικούς του, συνήθως, να αποκρύπτουν το γεγονός. Όμως, οι συνέπειες απόκρυψης και ατιμωρησίας ήταν τραγικές. Σιωπηλός και ισόβιος μαρασμός του θύματος και ενθάρρυνση, εκτράχυνση του θύτη.

Τώρα πια, με διαφορετικά ήθη και πιο ελεύθερες αντιλήψεις, πολλά αυτού του είδους εγκλήματα αποκαλύπτονται και τιμωρούνται. Αυτό το απάνθρωπο και έσχατης ανθρώπινης κατάντιας φαινόμενο βιασμών ανηλίκων, καθ’ όσον γνωρίζω, πάντα ήταν και είναι στην ίδια έκτασή του.

Πρέπει η πρόληψη με ενημέρωση και σωφρονισμό και παράλληλα η καταστολή με βαρύτερες ποινές να αναμορφωθούν και να προσαρμοστούν στις ανάγκες αντιμετώπισης αυτού του βαρύτατου και τόσο ανήθικου κοινωνικού φαινομένου που οδηγεί ουσιαστικά σε αργό θάνατο τρυφερών ανθρώπινων ψυχών.

Η επιλογή της ηρωίδας μας και των δικών της, για εκείνες τις εποχές, θα ξαφνιάσουν τον αναγνώστη και η ιστορία -αληθινό γεγονός- γίνεται ιδιαίτερα επίκαιρη και επιβραβεύει, νομίζω, τη συγγραφή αυτού του βιβλίου.

«Εσύ θα επιλέξεις στη ζωή σου και μην ακούς για γραφτά και μοίρες», διαβάζει κανείς σε ένα απόσπασμα του «Φωνές Σκιές». Αλήθεια, κατά πόσο θεωρείτε ότι ένας άνθρωπος μπορεί να διαμορφώσει μόνος τη μοίρα του;

Οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή μας είναι απότοκο του συμπαντικού περιβάλλοντος. Επομένως, οι λογικές και σωστές επιλογές κυριαρχικά συνθέτουν τη δυναμική της βιολογικής μας πορείας για την αντιμετώπιση της εκάστοτε ομαλής ή ανώμαλης εξέλιξης των δεδομένων, πάντα εντός του συμπαντικού πλαισίου, των φυσικών αλλαγών, της σύμπτωσης και άλλων.

Η μοιρολατρία, εν πολλοίς, δεν έχει σχέση με αυτά, η δε επίκλησή της συνιστά αδυναμία διαχείρισης ζωής και παραίτηση από αυτά που προσφέρει απλόχερα η φύση και καλείσαι να διεκδικήσεις. Επομένως, ο καθένας μας, αρκούντως, μπορεί να διαμορφώσει το χαρακτήρα του και να πορευτεί στη ζωή του χωρίς εύκολες και πρόχειρες επικλήσεις αόρατων δεδομένων με δήθεν βιοτικούς επηρεασμούς.

Θα πρέπει πρώτιστα να κατανοήσουμε ότι στη ζωή μας τον πρώτο λόγο έχει η καταλυτική δυναμική του αγαθού, η καλή και δυνατή θέληση και η αποφυγή αλαζονείας προς το υπέρτερο του ανθρώπου.

Το ένστικτο -όπως αναφέρεται και στο οπισθόφυλλο- είναι ο προστάτης του καθενός μας. Γιατί λοιπόν κάποιες φορές επιλέγουμε να κλείνουμε τα αυτιά μας σε όσα προσπαθεί να μας πει;

Το ένστικτό μας είναι ο υπέρτατος, πρώτος και έσχατος προστάτης μας. Σε τιμωρεί όπως και η φύση, όταν το περιφρονείς. Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να το αγνοεί προκειμένου περιστασιακά να βολευτεί στα πάθη, επιδιώξεις και επιθυμίες του. Είναι κομμάτι της ύπαρξής του και ανεξερεύνητο πεδίο μέσα του που πρέπει να διερευνάται και να αποκαλύπτεται.

Τι κυριαρχούσε στη σκέψη σας, όσο γράφατε το εν λόγω βιβλίο και ποιο είναι το σημαντικότερο μήνυμα που επιθυμείτε να μεταφέρετε μέσω αυτού στους αναγνώστες;

Η με αυτογνωσία αναγωγή του ανθρώπου σε υψηλότερα επίπεδα λογικής, καλής και δυνατής θέλησης που τον καθιστά άξιο διεκδίκησης, κατάκτησης και δημιουργίας με κάθε αντιπαράθεσή του  στις πραγματικές καταστάσεις, χωρίς εύκολες, πρόχειρες και σκόπιμες επικλήσεις αδυναμιών και τυχαιοτήτων.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας απόσπασμα και γιατί;

Από τα πολλά, επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε δύο.

Πρώτο. Η ανήλικη Λία το βράδυ της μέρας του βιασμού της ανάμεσα σε λήθαργο και ύπνο έρχεται αντιμέτωπη με τις όποιες φερόμενες ενοχές της που της καταλόγιζε η άγνωστη φωνή της Μάλθιας. Νιώθει απελπισία, να πέφτει στο κενό και να ζητάει τη βοήθεια των γονιών της με αυτούς να σπεύδουν, να την κρατούν στην αγκαλιά τους και στοργικά να τη χαϊδεύουν και παρηγορούν.

Όμως τότε, πάλι η φωνή της Μάλθιας, την βγάζει από τον λήθαργό της και της υπενθυμίζει ότι όλα αυτά τα έβλεπε στο όνειρό της. Όταν πια ξύπνησε το πρωί, αντίκρισε μόνο τις προβληματισμένες ματιές των γονιών της…

Δεύτερον. Η Λία βρίσκεται στο Κάιρο καθισμένη σε ένα παγκάκι της όχθης του Νείλου, βουτηγμένη σε ατέλειωτες αναπολήσεις του παρελθόντος. Θυμάται πατρίδα, χωριό, ευχάριστες στιγμές καθημερινότητας, δικούς της, περιπέτειες, αγάπη και έρωτα.

Νοσταλγεί ανυπόφορα και τότε καταλαβαίνει ότι το Κάιρο και ο αιώνιος σύντροφός της δεν την δεσμεύουν. Αποφασίζει να γυρίσει εκεί όπου παρελθόν, παρόν και μέλλον την περιμένουν, να συνεχίσει να ζει αυτά που ξεκίνησαν από τον τόπο της μέσα σε γλυκές στιγμές ανάμνησης, ονείρου, νοσταλγίας, φαντασίας και πραγματικότητας…

Ποιες είναι οι «Φωνές Σκιές» που αποτέλεσαν την έμπνευση για τον τίτλο του;

Οι «Φωνές» είναι το ακατάκτητο και ανεξερεύνητο μικρό μας και τόσο δικό μας σύμπαν, που σ’ αυτό εδρεύει ο σκοπός της ζωής μας και που η αγάπη συνδυαστικά με την ηρεμία γίνεται γαλήνη.

Οι «Σκιές» είναι φως αφού δίχως του  -όμοια και με το σκοτάδι- δεν υπάρχουν. Είναι αυτά και τα άλλα που θα μοιραστεί ο αναγνώστης από τη συγκεκριμένη μυθοπλασία.

Έχετε ήδη σκεφτεί την ιδέα για το επόμενο βιβλίο σας;

Ναι. Προτιμώ τις πραγματικές ιστορίες. Ασφαλώς για όσο θα δύναμαι θα συνεχίζω να τις μεταφέρω με τις εμπειρίες μου σε βιβλία μου.