Της Βίκυς Καλοφωτιά
Όταν το ημερολόγιο έδειχνε 1988 και ο Νίκος Καρβέλας κυκλοφορούσε το τραγούδι με τους στίχους «Ποτέ μη λες ποτέ, δεν ξέρεις τι γίνεται» φαίνεται πως τελικά δεν είχε και τόσο άδικο.
Ή και όσοι διατυμπανίζουν ένα άλλο κλισέ, ότι τάχα «Η αγάπη έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις!» ίσως όντως να μην αερολογούν, με σκοπό να προσφέρουν παρηγοριά σε όσους αναζητούν ακόμη εκείνο τον έρωτα, που θα έρθει και θα «σαρώσει» τα πάντα στο πέρασμά του.
Περίτρανη απόδειξη και για τις δύο αυτές περιπτώσεις, όπου η μοίρα, σε συνεργασία με τον φτερωτό θεό Έρωτα… κάνουν τα δικά τους, αποτελεί σίγουρα η ιστορία της Emmy Abrahamson.
Η Σουηδέζα συγγραφέας μετέφερε στο χαρτί το πώς γνωρίστηκε με τον άνδρα που τη γοήτευσε από το πρώτο κιόλας λεπτό, γράφοντας το βιβλίο με τον τίτλο: «Πώς ερωτεύτηκα τον άνδρα που ζούσε στους θάμνους».
Σαν θέλει η νύφη και ο γαμπρός, όλα είναι πιθανά! Ακόμη και το να ταιριάξουν τα φαινομενικά «αταίριαστα». Άλλωστε είπαμε: ποτέ μη λες ποτέ.
Η ίδια μού περιέγραψε την ιστορία της…
«Θυμάμαι σχεδόν τα πάντα για εκείνη την ημέρα. Ήταν Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2006, στις 18:50. Ξέρω την ώρα, γιατί ήταν το πρώτο πράγμα που με ρώτησε και καθόμασταν ακριβώς μπροστά από ένα ρολόι. Αν και το βιβλίο λαμβάνει χώρα στη Βιέννη, στην πραγματικότητα συναντηθήκαμε στο Leidseplein, στο Άμστερνταμ. Έχω ακόμα το σακάκι που φορούσα εκείνο το βράδυ.
»Αυτό που με έκανε να του δώσω την ευκαιρία να με γνωρίσει καλύτερα, ήταν το ότι με έκανε να γελάσω και γιατί σκέφτηκα ότι είχε όμορφα μάτια. Φαινόταν απλά σαν το πιο χαρούμενο άτομο που είχα γνωρίσει μέχρι τότε, παρ’όλο που ζούσε στους δρόμους και -στο μυαλό μου- δεν είχε «τίποτα». Με γοήτευσε το πώς κάποιος μπορούσε να είναι τόσο ευτυχισμένος και ανέμελος.
»Στο μυαλό μου σκέφτηκα ότι ήταν ένα “λάθος”, το να ξεκινήσω μια σχέση με έναν άνδρα άστεγο και εθισμένο στο αλκοόλ, αλλά στην καρδιά μου ήξερα ότι αυτός ήταν ο “σωστός”. Και όταν κατάλαβα ότι έπρεπε να ακολουθήσω την καρδιά μου, τότε ήταν πια εύκολο. Δεν το είπαμε σε όλους ότι ήταν άστεγος -μόνο στους πιο κοντινούς μας φίλους- έτσι δεν το γνώριζαν όλοι.
»Όταν τον γνώρισε η οικογένειά μου για πρώτη φορά, όλοι τον αγάπησαν. “Είναι ο πρώτος αληθινός άνδρας που έχεις φέρει ποτέ στο σπίτι”, θυμάμαι τον μπαμπά μου να μου λέει. Φυσικά, δεν ήξεραν πολλά για το ιστορικό του. Δεν ήταν χαρούμενοι που δεν είχε μόρφωση αλλά μόλις τον γνώρισαν, κατάλαβαν γιατί ήμουν μαζί του. Και τους γοήτευσε όλους με τις εκπληκτικές δεξιότητές του στη μαγειρική. Είναι πολύ καλός μάγειρας.
»Ήμουν τόσο ευτυχισμένη όταν μου έκανε την πρόταση να παντρευτούμε. Δεν δυσκολεύτηκα καθολου να του πω το “ναι”. Ο Vic μου έκανε την πρόταση, ενώ ήμασταν σε σαφάρι στην Τανζανία. Ήμασταν εκεί σε περίοδο εκτός αιχμής, οπότε ήμασταν οι μόνοι επισκέπτες σε ένα ξενοδοχείο δίπλα στη ζούγκλα και το προσωπικό μάς προειδοποίησε να μην βγούμε έξω τη νύχτα, καθώς τα λιοντάρια περπατούσαν εκείνες τις ώρες γύρω από το οίκημα. Έκρυψε το δαχτυλίδι σε μια βρώμικη κάλτσα, καθώς ήταν το μόνο μέρος που ήξερε ότι δεν θα το βρω ποτέ. Η πρόταση γάμου έγινε κατά το ηλιοβασίλεμα, στο μπαλκόνι μας και ήταν όλα πολύ ρομαντικά.
»Πίστευα απόλυτα στον έρωτα ακόμη και πριν τον γνωρίσω. Είχα ερωτευτεί πολλές φορές, αλλά όταν συναντηθήκαμε, ήμουν ελεύθερη και μου άρεσε πολύ που ήμουν έτσι. Δεν έψαχνα για σχέση, όταν συναντηθήκαμε. Είχα μόλις λήξει μια τετραετή σχέση και απολάμβανα πραγματικά το να έχω το δικό μου διαμέρισμα, να βγαίνω έξω με φίλους και να κάνω παρέα με τη γάτα μου, τη Whiskey. Αλλά ποτέ δεν μπορείς να σχεδιάσεις την αγάπη…
»Έχουμε δημιουργήσει μια όμορφη οικογένεια, που ολοκληρώθηκε, όταν αποκτήσαμε δίδυμα. Πλέον, έχουμε πει τα πάντα στα δεκατετράχρονα παιδιά μας σχετικά με το πώς γνωριστήκαμε. Ξέρουν τα πάντα γύρω από το ότι ο μπαμπάς τους ζούσε σε έναν θάμνο και ήταν άστεγος.
»Είναι πραγματικά ξεχωριστή και η δική του ιστορία ζωής. Το πώς βρέθηκε να περιπλανιέται στους δρόμους άστεγος. Ένιωθε λίγο χαμένος στον Καναδά, όπου ζούσε και αποφάσισε να ταξιδέψει με προορισμό την Ευρώπη. Τα χρήματά του εξαντλήθηκαν γρήγορα και έτσι άρχισε να ζει στους δρόμους. Όταν συναντηθήκαμε, ζούσε σε έναν θάμνο στο πάρκο Vondel, στο Άμστερνταμ.
»Ο Vic σπούδασε για πέντε χρόνια, κάτι που ήταν πολύ δύσκολο, καθώς είχαμε νεογέννητα δίδυμα και σχεδόν καθόλου χρήματα, αφού ζούσαμε μόνο με το εισόδημά μου ως συγγραφέας. Αλλά με κάποιον τρόπο τα καταφέραμε. Αν βάλεις κάτι στο μυαλό σου και στοχεύσεις σε αυτό, όλα είναι δυνατά. Και δεν είχαμε πολλές επιλογές. Ήταν μια δύσκολη και κουραστική περίοδος, αλλά το ξεπεράσαμε, γιατί ακόμα καταφέρναμε να γελάμε μαζί και γύρω από την κατάστασή μας. Το να μπορείς να γελάς μαζί με το σύντροφό σου, είναι ένα από τα πιο σημαντικά συστατικά για μια επιτυχημένη και ευτυχισμένη σχέση. Αυτό, και το να μην σκέφτεστε και να μην αναλύετε υπερβολικά τα πάντα.
»Είμαστε πια μαζί για σχεδόν 18 χρόνια, τα 13 από αυτά παντρεμένοι, οπότε η ζωή μας αποτελείται από διάφορες ρουτίνες. Συνήθως ξυπνάμε περίπου στις 6, τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο γύρω στις 8, ο Vic πηγαίνει στη δουλειά, εγώ γράφω όλη την ημέρα, τα παιδιά έρχονται στο σπίτι γύρω στις 15, δείπνο, τηλεόραση, κρεβάτι. Όχι κάτι πολύ λαμπερό, αλλά το λατρεύω και λατρεύω την κάθε στιγμή.
»Κάποια στιγμή θα ήθελα πολύ να ζήσω στο εξωτερικό. Ίσως στην Τανζανία, την Ταϊλάνδη ή την Ιταλία. Ή στην Ελλάδα…
»Και κάτι ακόμη θα ήθελα να πω σε όλες και όλους εκεί έξω: Ζήστε τη ζωή με ανοιχτά μάτια και με ανοιχτή καρδιά. Μόνο έτσι μπορεί να συμβούν τα πιο υπέροχα και πιο απρόσμενα πράγματα…».

Βίκυ Καλοφωτιά
Η Βίκυ Καλοφωτιά είναι δημοσιογράφος και απόφοιτη του Προγράμματος Σπουδών Δημοσιογραφίας της Γερμανικής Ακαδημίας Δημοσιογραφίας (Deutsche Journalisten Akademie, DJA) αναγνωρισμένη από την Κρατική Υπηρεσία Εξ’αποστάσεως Εκπαίδευσης (Zentralstelle für Fernunterricht, ZFU). Παράλληλα, είναι Πτυχιούχος Δημοσιογραφίας του Κέντρου Ελευθέρων Σπουδών του Ant1, καθώς και του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ). Επίσης, είναι Κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στην «Εφαρμοσμένη Παιδαγωγική: Διδακτική-Προγράμματα Σπουδών» του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ). Έχει εργαστεί σε ποικίλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και εφημερίδες πανελλαδικής κυκλοφορίας αλλά και τοπικής αυτοδιοίκησης υπογράφοντας συνεντεύξεις και άρθρα με έμφαση σε θέματα κοινωνίας στο ελεύθερο και διεθνές ρεπορτάζ. Συγχρόνως υπήρξε και ραδιοφωνική παραγωγός παρουσιάζοντας δικές της εκπομπές με προσκεκλημένους εκπροσώπους του κοινωνικού, ιατρικού, πολιτιστικού και επιχειρηματικού κλάδου από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Σκοπός της είναι να ταξιδεύουν παντού μέσα από την πένα της και να καταγράφει με την κάμερα, ανθρώπινες ιστορίες, που εμπνέουν και κινητοποιούν. Ταυτόχρονα αναζητά πρωτότυπα θέματα από όλο τον κόσμο επιχειρώντας να δίνει βήμα σε αφανείς -και όχι μόνο- ήρωες της καθημερινότητας.